سلام.
ظواهر امر میگه توی جامعهشناسی دیدگاهی وجود داره که میگه: ما سر گذارهای که ارائه شده بحث نمیکنیم. ما برای متوجه شدن هر گزارهای به سراغ روندی که اون گزاره رو ساخته میریم. و سعی می کنیم اون روند رو مشاهده کنیم و خودمون مشاهدهش کنیم و ازش حرف بزنیم. تکرار مشاهدهای هم که کسی قبلن اون رو مشاهده کرده اون رو به تجربهی زیستهمون اضافه میکنه و همین باعث میشه ما درک کنیم که این دیدگاه چی میخواد به ما بگه و طبق این درک مشاهدهگر رو بسنجیم. باهاش موافقت کنیم و یا مخالفش باشیم. و همین باعث میشه سوالها و دغدغههای جدید از یک گزاره بیرون بیآد. در صورتی که اگر ما فقط میخواستیم به سراغ دیدگاه بریم، بدون در نظر گرفتن روند، درک و مشاهدهای هم به این معنا صورت نمیگرفت و در نتیجه ما یک کنشگر منفعل بودیم. چیزی که خیلی از ماها یاد گرفتیم دائم باشیم.
تصمیم این که چهقدر میخوام این چهار سال و بقیهی سالها رو روندگرا باشم و نه نتیجهگرا، تصمیم مهمیه. تصمیمی که باید در هر لحظه قدمی براش بردارم. و لابد برداریم.
ادامه دادن همهی لحظههای شروع کنار تو معنای دیگری دارند.
یک پرسش- نوشتهای بر برخی از نمایشنامههایی که تا کنون خواندهام.
رو ,کنیم ,اون ,گزاره ,میشه ,مشاهدهای ,کنیم و ,رو مشاهده ,اون رو ,همین باعث ,و همین
درباره این سایت